Airs Chantés

Francis Jean Marcel Poulenc werd geboren te Parijs op 7 januari 1899 als telg van een welgestelde, kunstlievende familie en overleed er aan een hartverlamming op 30 januari 1963.

Hij wordt gezien als de leidende componist van de "6", een informele groep van componisten in het Parijs van na de Ie W.O., waartoe behoorden Auric, Honegger, Milhaud, Durey en Tailleferre, het enige vrouwelijke lid.

Zij verzetten zich tegen het intellect en de formaliteit van het overheersende Impressionisme.

Poulenc was vooral een auto didact betreffende zijn composities. Zijn stijl is te omschrijven als direct, grappig en ironisch maar tegelijk gevoelig en melancholisch. Zijn muziek is meestal diatonisch en chromatisch, soms beïnvloed door Stravinsky (bvb. in zijn religieus werk "Gloria"), meer gericht op melodie en tonaliteit dan op een uitgewerkt thema. Het lied was zijn favoriet genre en door zijn muzikale lichtheid en opgewektheid was hij de lieveling van het publiek in de jaren 20 en 30. Veel van de dichters die hij op muziek zette, waren persoonlijke kennissen. Door een tragisch ongeval van één van zijn beste vrienden in de jaren 30, beleefde Poulenc het katholieke geloof als inspirerend waaruit werken ontstonden van ernstiger aard.

Met het pianowerk "Mouvements Perpétuels", geschreven na W.O. I, verwierf hij internationale bekendheid.

Gedurende W.O. II verbleef Pulenc in het bezette Frankrijk en schreef hij soms muziek op teksten van verbannen auteurs (o.a. Lorca) als teken van verzet tegen de overheersers.

Zijn muziek kreeg toen een meer dramatische wending.

In de jaren 50 schreef hij "Dialogues de Carmélites", een opera met een religieus onderwerp, die, samen met zijn lyrische één act-tragedie "La Voix Humaine", op tekst van Jean Cocteau, als twee van de belangrijkste vertegenwoordigers worden gerekend van de Franse opera van de 20ste eeuw.

CD met tekstboekje te verkrijgen op aanvraag via contact.